به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله جوادی آملی در کتاب شكوفايي عقل در پرتو نهضت حسینی، ص90 می نویسد: وقتي خود را نديدي آنچه به خودت وابسته است نمي بيني. نه خود را مي بيني و نه معرفتت را؛ نه خود را مي بيني نه شهوتت را. اگر قبلا ً خود را مي ديدي و مي گفتي: منم كه عبادت مي كنم خود را مي ديدي و عبادت را مي ديدي و مخاطب را كه خداست، مشاهده مي كردي. از اين تثليت به تثنيه در آي و خود را نبين و عبادت خدا را ببين تا حلقهٴ مفقود، مايهٴ سقوط تو نشود! سپس از اين تثنيه نيز كه شرك است، درآي و عبادت را نبين و فقط معبود را ببين و اين نديدن را نيز نبين كه در مناجات شعبانيّه آمده است: ﴿إلهى هب لى كمال الانقطاع إليك﴾؛ نه قطع علاقه و نه انقطاع علاقه که بالاتر از قطع است؛ بلکه کمال انقطاع، هدف است.
ایشان می افزاید: گاهی انسان می گوید: من بریدم و زمانی می گوید: بریده شد و وقتی نیز خاموش است و نه از بریدن حرف می زند، نه از بریده شدن که این مرحلۀ کمال انقطاع است. وجود مقدس حسین بن علی(ع) برای کرسی نشینان صدر عرفان تنظیم کردند و فرمودند: تا فضل و عقل بيني بي معرفت نشيني؛ يك نكته ات بگويم خود را مبين كه رستی. هر عارفی به وجود سیدالشهدا(ع) می بالد؛ زیرا پیام حسینی آموزگار چنین عارفان واصل است.
نظر شما